be faithful, honest and virtuous

Be truthful, be honest, be virtuous, but never let them know you struggle or have weaknesses...words I've often heard over the years of my life from some those who sought to teach how to live and lead others. Yet if I hide my struggles and weakness am I not lying, am I not living under flase pretense? Wherein lies the honesty in that. True the moment people realise I'm not perfect, that like them I have issues I will have to work harder to have them follow me and they will be more likely to question me...but then again was the idea truly ever that they should follow me? Or was and am I supposed to be part of them, struggling to follow the way God gave us? Should I lead or should I be an example of how one of us tries to follow Hom and by that example of trying not in spite of my weaknesses but because of them I am allowed to clim the pulpit every Sunday to share my struggle wil God's word and expectations...

Vriendelikheid

Vandag kyk ons na 'n derde aspek van diensevangelisasie wat voortloei uit gasvryheid. Vriendelikheid en 'n christelike gesindheid. Mens sou dink dat die twee dieselfde is, maar ons het verskeie voorbeelde in die wêreld en geskiedenis gesien hoe christene met opregtheid alles behalwe vriendelik of onvangklik is, hoe "christene" veroordelend en ongeskik is in die naam van geloof. Dit is tragies dat dit gebeur, maar mense verstaan baie keer nie werklik die boodskap van die evangelie nie. Die boodskap is een van liefde wat ons in Jesus se dood en lewe vind. Hy het gesterf vir sonde om ons skoon te was en ons 'n tweede kans gegee. In Sy aardse lewe het Hy vir ons gewys hoe om werklik te leef. Hy was 'n mens tussen mense. Ons vind baie min plekke waar Sy eerste reaksie oordeel was, dit is bv in die Tempelplein waar besigheid gedoen word en die plek wegvat van die mense wat eintlik daar 'n ontmoeting met God moes hê. In meeste van Sy interaksie met mense het Hy by hulle gekuier, hulle lief gehad, saam met hulle tyd spandeer. Hy het altyd tyd gehad vir sondaars, het by hulle gekuier en was in alle opsigte vriendelik met hulle. Hy het nie altyd hulle lewenswyse goedgekeur nie, kyk na sy ontmoeting met Saggeus in Lukas 19:1-10 Jesus het nie Saggeus veroordeel en toe verander Saggeus nie. Hy was vriendelik met hom, het by hom gaan kuier en iewers in die kuier het Saggeus se lewe verander.
Wat dink jy het hulle oor gepraat?
Het jy dalk ervaring met Christene en hoe vriendelik hulle met jou was?
Ons sien by Jesus dat Hy nooit te haastig is nie, wat beteken dit vir jou en my?
As Jesus se eerste reaksie op mense was om na hulle toe te gaan en gesels hoe behoort ons te reageer?
Hoe kan ek vriendelik wees teenoor ander in my lewe?

Gasvryheid

Vandag gaan ons kyk na die eerste stap van diensevagelisasie ná integriteit. Dit begin by een van die mees misverstane konsepte waarvan ek van weet: Gasvryheid.
Wanneer ons dink aan gasvryheid, dink aan onthaal, mense wat by ons kuier en oorslaap, mense voer en versorg. Dit is heeltemal waar, wat verskil is dat ons as mense uiters onbeskof geword het soos die tyd aangaan.
In die Bybel se tyd het mense 'n goeie begrip gehad van die wedersydese verantwoordelikhede wat saam met gasvryheid gaan. In die eerste plek die gasheer of gasvrou se pligte, wat meeste van ons nog baie goed verstaan. Die tweede deel het meeste van ons wel afgeskryf. Die pligte van die gas. Ons het begin glo dat ons net kan terugsit en ontvang, dat ons onsself kan gedra nes ons wil en die gasheer/-vrou moet net daarmee leef. Tog is die teenoorgestelde waar. Wanneer 'n mens by iemand kuier, vra 'n mens eers toestemming om iets te doen, kla nie oor die banke of die dekor nie (maak nie saak hoe vreemd dit is nie), 'n gas val in by die huis se reëls of gaan huistoe. Dit is soos wanneer 'n mens by 'n restuarant is, dan gaan mens nie sommer by die kombuis in en grawe rond in die yskas of proe aan alles nie (wel nie indien jy ooit weer daar wil toegelaat word nie)? As iemand by jou kuier en jou kombuiskaste herrangskik of iets kwaadwillig breek of jou beledig, verander hulle van gaste na indringers wat die deur gewys word. Wat nie meer welkom is en nie meer jou gasvryheid het nie.
So werk ons gasvryheid ook met die wêreld. Ons bied vir hulle ons tyd, ons aandag, ensovoorts aan en dan word hulle ons gaste met al die verpligtinge wat daarmee saam gaan. As iemand by jou kuier en jou koffietafels sonder toestemming skuif of iets kwaadwillig breek of jou beledig, verander hulle van gaste na indringers wat die deur gewys word. Wanneer ons, ons menswees met die wêreld deel doen ons dit met die verstaan dat hulle gaste is, indien hulle wys hulle is nie meer gaste, maar indringer hanteer ons hulle soos diewe, want hulle wil beskadig en seermaak.
Ons word geroep om gasvry te wees, om mense te laat welkom voel en tuis te maak tussen ons. Dit is van voor Abraham se tyd deel van die Bybel se kultuur om tyd te maak vir ander mense. Om bereid te wees om mense raak te sien, om mense menswaardig te hanteer. In gevalle beteken dit om mense kort termyn te huisves en voed (hou Bybelse voorskrif van drie dae kan jy sorg daarna moet hulle werk of gaan ingedagte), in ander gevalle is dit om tyd te maak om by mense uit te kom, met hulle tyd te spandeer en na hulle te luister. Soms is dit om bloot vir mense te glimlag of daar te wees vir hulle. Elkeen moet self kyk wat hy of sy kan doen en hoe dit vir gasvryheid gebruik kan word, selfs al is dit dat jy mooi skryf (skryf vir mense briefies wat bemoedig of verwelkom) of goed organiseer.
Ons moet wel baie versigtig wees daarvoor dat ons gasvryheid mense inprek. Ons gasvryheid mag nooit die verantwoordelikheid van ander wegvat nie, die oomblik wat dit by mense 'n verwagting van "jy skuld my" skep, moet jy weet dat hulle nie meer gaste is nie, maar indringers. Gaste verstaan die wedersydese rol, dat ek en jy nie daar is om vir hulle te sorg of hulle te vermaak nie, maar hulle bloot deelmaak van die gemeenskap vir die tyd wat hulle by ons is; met al die verpligtinge en verantwoordelikhede wat 'n lid van die gemeenskap het. Hulle kan nie net verwag nie, maar moet iets doen. In die middeleeue was dit gebruiklik vir mense op pad om as hulle oornag iewers kamp en vuur aansteek om ander wat daar aankom te nooi om saam te kamp, die wat dan saamkamp word verwag om of kos by te dra of te help met herstelwerk of te sing, dans of toneelstukke op te voer as hulle bydrae. Dit was nooit 'n kwessie dat hulle geskuld word nie en moet ontvang nie, elkeen het 'n wedetsydse rol om te speel, die wat nie doen nie is diewe en word weg gejaag.
Dieselfde is vandag waar, selfs wanneer ons barmhartig optree, begin ons deur te verwelkom, maar indien ons gasvryheid nie aanvaar word nie of misbruik word, moet ons terugstaan.
Ons word wel geroep om altyd eerste vriendelik te wees, altyd eerste onvanklik te wees - so leef so!
Kyk na wat die Bybel ons vertel oor wat ons moet doen met die bogenoemde ingedagte
1 Petrus 4:9

Is dit iets wat ons doen?
Levitikus 29:34
Is dit waar van my? Kan ek nog vandag so leef?
Hebreers 13:16 en Gal 6:10
Hoe sal my lewe wees as ek so leef?
Hou Matteus 6:1-3 ingedagte wanneer jy gasvry is, so moeilik as wat dit soms is.

Diensevangelisasie

Wat is diensevagelisasies?
Diensevangelisasie is om deur wie jy is en wat jy doen so te leef dat jou menswees getuig.
Waarom diensevangelisasie?
Ons leef in 'n samelewing wat toenemend kunsmatig word, waar ons konstant opsoek is na kitsoplossings en waar die einde die middele heilig (waarheen jy werk regverdig hoe jy tewerk gaan). Dit het so erg geword dat mens mooi eers mense deurkyk voor mens eers daaraan dink om 'n woord wat uit hul mond kom te glo. En met christene is dit nog erger, jy kry hierdie mense wat wil hê jy moet Bybel lees en kerk toe gaan om te leer hoe om anders te leef en gelukkig te wees, maar as mens na hulle lewens kyk; doen hulle niks wat hul verkondig nie en lyk hulle regtig nie gelukkig nie. Nie juis 'n goeie advertensie vir geloof nie...
Dit is dan hier waar diensevangelisasie inkom, die doelbewuste keuse om te leef soos wat die Bybel voorstel, sodat ons gelukkig kan wees en vir mense God se liefde sal leef. Dit is slegs wanneer dit gebeur dat geloof enigsins aanloklik lyk!
Hoe dan? Wat vra dit van my?
Die vangplek met hierdie vorm evangelisasie is dat ek nie iewers heen gaan vir 'n bepaalde tyd waar ek myself mooi moet gedra of vir 'n kort rukkie 'n front kan opsit en dan wanneer ek by die huis kom weer myself kan wees sonder die geloof sousie. Dit vereis lewensverandering; dit vra van my om elke dag, en elke oomblik van elke dag anders te wees as die wêreld; om net waar ek kom 'n lewende advertensie te wees vir Jesus. Vir die res van my lewe, want die oomblik wat ek stop hou ek op om te getuig...
Is dit moeilik?
Ja, want ek moet verander.
Nee, dit beteken bloot dat ek volgens die basiese beginsels van die Bybel wat ons in Matt 22:34-36 en Gal 5 vind leef. Dit gaan wel beteken ek gaan uitstaan, ek gaan anders optree en ek gaan heel moontlik minder populer wees. Nie dat ons as gelowiges geroep is om populer te wees nie.
Waar kan ek begin?
By die huis, wanneer ek uit die bed opstaan. Deur die keuse te maak om vandag met almal vriendelik te wees, nie vriendelik met die vriendelikes nie, maar om vriendelik te wees en bly met elke persoon waarmee ek in aanraking kom. Onthou dat die eerste persoon waarmee jy in aanraking kom jyself is! As jy voor die spiëel staan sê vir daardie persoon jy is oulik, mooi, slim geskep in God se beeld tot jy dit glo. Dan kan jy uitgaan en die eerste stap van diensevangelisasie toepas.
Lees saam Lukas 6:30-36
Wat staan hier vir jou uit?
Hoe behoort ons as Christene te leef?
Kan ek dit toepas in my normale dag? Noem 'n paar voorbeelde:

Morning Radio

This morning after getting up and following my usual routine of prayer, coffee, biblestudy and breakfast I stayed in bed and listend to the radio. I don't know if I should be surprised or dissapointed... One after another people from different groups found reason to blame their failure on others, explaining how they are doing their best only to be sabotaged by
... The sad part is that they truly believe that as long as someone is to blame it's all okay. It doesn't seem to matter if anyone tried their best, as long as you have someone to blame for not achieving your goal all is well.
What happened to the days when we were happy when we could say we did our best, even of we could not achieve our goal. Why can't we be proud of ourselfs for trying even if we don't always succeed?
It seems to me that this new way of living will lead to stagnation! We should proudly tell the word how hard we tried, how we keep striving for better. It is after all, all we can do.
I would rather be proud of my noble, honest failure than of my wonderous use of scapegoats; wouldn't you?

Calling, artistry and what it all means

When it calls to calling, to fulfilling the call that God placed on our lives many of us believe you have to work with people, or preach to be in the divine calling. This morning while doing bible study my wife casually mentioned a text that sent my mind spinning with the arrogance we often display. In Exodus 31:1-5 God calls and inspires artisans with His spirit so that they might work their arts, because He needs and deserves the best. This simple text made me re-evaluate so many things. The most important being that to live one's calling one must be in the ministry and not in the secular world. The problem lies in this text. An artisan learns his or her art in the secular world, gains experience there, and we only acknowledge his or her work when it is displayed in the church. Now there lies the problem. When an artisan makes something to the best of his or her ability, is that not exactly what God asks in this text? When a secular musician creates music that moves us, isn't that musician also praising God by using the gift He granted? When a carpenter builds a cabinet to the best of his ability and the end product amazes us, is not God praised for the beauty added to the world?

Why am I not as...

There are times when I wonder, when I compare myself with others why am I not as successful as they are? Why is my life not on the same fast track? I ask myself what did I do wrong, where did I miss the road to fame?
And then I read 1 Corinthians 12 and Galatians 6:4. Corinthians uses metaphors to tell us that God made each of us different, because we have different tasks to perform. As we are made for different things each of us was given unique talents and gifts. Using the image of the body it explains that each part is necessary, without a part the body just won't work the way it is supposed to. Sure it can work and one learns to do without if something is broken or lost, but without that piece the body will never be as efficient as it could be. Galatians gives the command to view or test all of our actions and to be proud of them without comparing them with others. Sure there might be someone prettier or someone who is more successful, but do they laugh as prettily as you do? Can they transfix an audience with nothing but words? Can they write like you, sing like you, see the world as you do or do whatever makes you, you as well as you do? Quite simply no they can't because they are not you. They also have regrets, they have unfulfilled dreams, things they wished they had or had not done. All that comes from comparing with others is sadness, depression and anger. Next time go look at your own actions, what you have achieved in spite of where you're from, what was done to you, what you did and be proud. And if you find you're not proud, change! It is never too late to become the best you that you can be, so go do that. Trust me it will take less energy than you would otherwise spend being jealous of others and comparing what never was with what never can be.
So if you're reading this be proud of your life, it is the only one you have.